Het grote avontuur is begonnen!

Eindelijk is het dan zover, het grote avontuur gaat beginnen. In mijn eentje een heel jaar backpacken! Althans, dat is het plan... Stiekem denk ik nu van binnen “Wat heb ik nou toch weer voor iets bedacht?” en dan denk ik weer “Dit gaat fantastisch worden!” Nadat ik de afgelopen 2 weken alleen maar bezig ben geweest met alle laatste dingen regelen, mijn werk afronden en afscheid nemen, ben ik er nu wel echt klaar voor. Vooral dat afscheid nemen vond ik lastig. Ik sta niet echt bekend als een mega emotioneel type, maar je had me vandaag moeten zien... bij iedereen huilen natuurlijk. Eenmaal in m'n eentje bij de incheckbalie ging het gelukkig weer prima, “Zo. Dat hebben we ook weer gehad” dacht ik.

Toch wel een beetje met knikkende knieën, rode huilogen en een versnelde hartslag liep ik vanmiddag op Schiphol. Bij de douane begon het al lekker; “Dutch or English Madam?” “Engels!” Roep ik super Nederlands. “Ehm... Nederlands bedoel ik.” Ze moest er hard om lachen. “Beetje zenuwachtig?” zegt ze. “Ehm... nee hoor” (leugenaar).

De spanning wordt inmiddels minder, ik laat het allemaal maar gewoon op mij af komen. De planning zoals hij er nu uitziet is: Thailand, Laos, Vietnam, Cambodja, Filipijnen, Indonesië, Maleisië, Borneo, Papoea Nieuw Guinea, Australië en Nieuw Zeeland. Maar goed, het zou ook makkelijk kunnen dat ik in Nepal, Sri Lanka of India zit over een paar maanden. Of zoals een opdrachtgever op mijn werk heel mooi zei “Ik hoor het al, alles is in principe mogelijk?! Dus misschien zit jij straks wel in Giethoorn!” Ehm, ja dat zou kunnen in principe kunnen ja haha.

Op het moment zit ik in Egypte (Caïro) te wachten op mijn vliegtuig naar Bangkok. In het vliegtuig alweer bijna mijn enige trui laten liggen natuurlijk, gelukkig had ik een goed oplettende medepassagier. Het zal de warmte zijn geweest, want dat vliegtuig was echt niet te harden heet! Heb mij wel prima vermaakt, van de week allemaal nieuwe muziek op mijn mp3 speler gezet (ja, ik heb nog zo een ouderwets ding) Dus ik was een soort veel te enthousiaste privé DJ die geen enkel nummer normaal kon afluisteren, omdat ik alweer een veel beter exemplaar gevonden had. Alles op volume 'veel-te-hard' Heerlijk!

Op dat moment dat ik dacht; “Ik ga dit op m'n blog zetten”. Werkt internet natuurlijk weer niet, leuk hoor die technologie maar werk gewoon. Mijn verhaal wordt dus nog langer! Ik ga maar eens aansluiten in de rij bij de gate.

De tweede vlucht was een stuk aangenamer, zowel de temperatuur als de hoeveelheid verkochte stoelen. Ik had er twee bij het raam en het gangpad tot mijn beschikking. Lekker languit met een dekentje een beetje films kijken en muziek luisteren, ik heb ergere vluchten meegemaakt. Eenmaal aangekomen op Bangkok kwam ik meteen al een jongen tegen waar ik een taxi mee gedeeld heb, iedere euro telt natuurlijk ;) De rit was daardoor ook al een stuk gezelliger. Hij was goed voorbereid met een offline map en het adres waar hij naartoe moest, ik natuurlijk ehm... niet. Gelukkig kon hij het adres van mijn hostel even opzoeken en aan het kaartje te zien dacht ik “Dat lukt mij wel”. Niet natuurlijk, want Bangkok is groot, druk en helemaal niet logisch wat infrastructuur betreft. Hier kwam ik dan ook vrij snel achter en ben een postkantoor binnen gelopen waar ze een Google maps kaartje hebben geprint. 1,1 kilometer, dat ging wel lukken dacht ik weer. De typische vrouw in mij had de kaart weer op z'n kop gelezen en ben compleet de verkeerde richting op gelopen. Mensen zagen gelijk dat ik verdwaald was en ik kreeg van alle kanten hulp aangeboden. Super lief allemaal, maar je hebt er niets aan want ze zeggen allemaal wat anders. Op een gegeven moment stonden er 8 mensen om me heen met hun telefoon op Google maps te kijken en te wijzen en te schreeuwen in het Thais. Wijzer werd ik er niet van, maar na een uur zoeken vond ik dan toch mijn hostel.

'Here Hostel', een heel mooi, gezellig en sfeervol hostel, met alleen maar Nederlanders haha! Wel even makkelijk inkomen. Ik wilde die avond vroeg naar bed, maar voor ik het wist zat ik een paar uur later met 6 meiden opgepropt in een TukTuk die met 60 km per uur door de stad scheurde. Even rustig inkomen? Nee hoor. Eerst wat gaan eten en daarna door naar de bekende Koh San Road. Gebakken schorpioenen op stokjes, borden met 'Pingpong show' en 'Bucket 150 Baht' vlogen je om de oren, keiharde muziek en een hele hoop toeristen. Een paar uur later stonden ook wij te dansen met een drankje in ons hand en had ik alweer 20 nieuwe mensen ontmoet waarvan ik alle namen nu alweer kwijt ben.

Welkom in Bangkok ;)