TaTa Thailand, Aloha Laos!

Afgelopen zondag was ik weer terug in Chiang Mai, dit keer in mijn eentje. Ik was nog helemaal niet echt alleen geweest, toch wel weer even spannend. Die avond ben ik naar de 'Sunday Night Market' gegaan om op straat wat te eten. Al snel zat ik weer een half uur te kletsen met een groepje jongens uit Nederland, je bent ook eigenlijk maar zelden alleen. De volgende dag – met weer enkel mezelf als compagnon – het oude centrum wat beter verkend. Opeens merk je dat wanneer je alleen bent, je veel meer ziet, ruikt en hoort. Nu is Azië niet het continent waar je aan moet ruiken kan ik je vertellen. De geuren van eten, wierook, uitlaatgassen en het riool wisselen elkaar per meter af. Deze geuren passen wel goed bij het straatbeeld: eet-kraampjes, scooters, afval, slecht wegdek en overal elektriciteitskabels zijn de ingrediënten van een gemiddelde straat. Ondanks dat het niet 'mooi' is, heeft het wel iets gezelligs. Die dag heb ik vooral rondgelopen en alles op mijn gemak stilletjes geobserveerd.

Zo heb ik mij bijvoorbeeld kostelijk vermaakt bij een tempel. Niet vanwege de tempel, maar met het observeren van Chinezen. Op de een of andere manier zijn ze altijd met heel veel, er word letterlijk een 'blik' Chinezen opengetrokken op alle highlights van de stad. Hup! Hup! Hup! Allemaal die bus uit met de camera paraat. Ik weet zeker dat de uitvinder van de 'Selfie Stick' het zonder deze mensen, nooit zo ver geschopt had. Ze zijn meer bezig met het houden van fotoshoots, dan te kijken naar waar ze zich bevinden. Dit moet vaak heel snel gebeuren, want elke hoek wordt vastgelegd. Natuurlijk altijd met je eigen hoofd erop als bewijs. Lachen is daarbij trouwens optioneel, vaak is in beeld staan al genoeg. Daarnaast gaat het ook allemaal heel vlug en lomp, waardoor ze soms over elkaar struikelen. Dat moet ook want binnen no-time zitten ze allemaal weer in de bus. Overigens allemaal compleet zonder schaamte, het blijft een bijzonder volkje ;)

De volgende dag was het tijd voor het begin van mijn reis naar Laos, ik had gehoord dat de 'Slowboat' over de 'Mekong' rivier heel tof zou zijn. Dit hield echter in dat ik vanuit Chiang Mai: 2 bussen, 1 overnachting, 1 bus, 1 boot + grens oversteken en weer 1 bus moest pakken om uiteindelijk een keer bij die Slowboat aan te komen. Dat vond ik klinken als een hoop gedoe, waarbij er veel mis kon gaan. Gelukkig weten ze in Azië dat wij dat vinden en zijn er 'travel-packages' bedacht. Dat was een goede keuze, want als ik alles zelf had moeten doen, had ik er zeker weten 1 of 2 dagen langer over gedaan. Om een vrij schappelijke tijd (10.00 uur) werd ik in Chiang Mai bij mijn hostel opgehaald met een Minivan. Deze dag bestond vooral uit in de bus zitten, maar ik vind dat heerlijk. Beetje zitten, muziek luisteren en uit het raam staren naar het fantastisch groene landschap dat gewoonweg nooit verveeld.

Die avond was er een overnachting geregeld in een Hostel vlakbij de grens van Laos. Op het eerste gezicht een prima hostel, tot het moment dat ik 'even' neer plofte op het (wat leek op een heel comfortabel) bed. Het was alsof ik met m'n volle gewicht tegen een houten deur aanliep en tegelijkertijd met mijn gezicht in een zak bak met stenen viel. Ik geloof dat mijn overnachting op de stenen vloer in de grot van Maleisië een stuk aangenamer was... Wat een helse nacht, zelfs mijn dromen (in de korte tijd dat ik sliep) waren vervloekt.

Pffff eindelijk was het 07.00, op naar de Slowboat. Het was een oude, smalle, lange boot, gemaakt van hout en in gezellige felle kleuren geverfd. Er werd gewaarschuwd voor oncomfortabele stoelen in de boot, maar denk dat deze mensen de avond daarvoor in een ander hostel hebben overnacht. De stoelen zaten heerlijk, het waren autostoelen uit een minivan gesloopt en los neergezet in de boot. Het varen was echt fantastisch! Alleen maar mooie landschappen van bergen en jungle, authentieke dorpjes, kinderen die aan de waterkant spelen, vissers in kleine bootjes en koeien die aan kanten grazen. Het uitzicht was nooit saai, zelfs niet na 2 dagen varen. Op de boot was de sfeer chill, de een luisterde muziek, de ander speelde een kaartspelletje en achterin zaten de 'Cool-kids' uit de bus van vroeger: muziek te draaien en aan de cola met rum (het is maar waar je zin in hebt om 11 uur 's ochtends). Ik ben iets minder cool en zat daarom voorin, net als vroeger. Wederom een goede keuze, want de motor van de boot was echt oorverdovend hard en ging ten kosten van het mooie rustige uitzicht. We hadden een mooi plekje uit weten te zoeken, waar we een beetje konden kaarten en kletsen.

Op dag 2 aangekomen in Luang Prabang, een leuk en pittoresk stadje in het midden van Laos met een rijke geschiedenis. Het doet je meer denken aan een Europees stadje, dan een Aziatische. De invloeden van Frankrijk zijn hier duidelijk zichtbaar. In Luang Prabang was het een stuk kouder dan dat ik 3 weken lang gewend was, zo'n 20 graden om precies te zijn. Dat klinkt misschien heerlijk, maar hier was ik helemaal niet op voorbereid. Voordeel was wel: geen muggen! Er was niet heel veel te beleven, maar de rust en het wat koudere weer was voor mij op dat moment perfect. Ik kon weer een uitgebreide warme douche nemen, zonder mij tijdens het afdrogen af te vragen of ik alweer zweette of dat ik nog een deel gemist had. Mijn haar zat weer leuk met volume, zonder dat de onderkant zeiknat was. En mijn kleding was aan het einde van de dag gewoon nog een soort schoon!

De stad zelf was niet spannend, wel heel gezellig. De avondmarkt was mijn favoriet, dan kwam toch dat ware Azië weer naar boven. Zodra de zon onderging werden er door de hele hoofdstraat kraampjes opgezet met eten, drinken, kleding en souvenirs. De stad kwam dan eigenlijk pas tot leven. Nog een typisch dingetje was de 'Night Bowling'. De oplossing op het feit dat alle barretjes en cafés al rond 23.30 de deuren moesten sluiten. Wanneer alles dichtgaat, kunnen alle mensen – die nog niet willen gaan slapen – namelijk gaan bowlen. Dit resulteert in een grote overvolle Bowlinghal met dronken mensen, die er stuk voor stuk niets van bakken haha.

Een aanrader voor als je Luang Prabang bezoekt zijn de 'Kuang Si' watervallen, hemelsblauw helder water waar je in kan zwemmen <3 Dat heb ik – ondanks de temperatuur – dan ook zeker gedaan. Toen ik een paar minuten op één van de treden van de waterval lag, had ik zo een geluksmomentje. Ik voelde, hoorde, rook, zag en proefde alleen maar het koude heldere water. Zo simpel, maar zo fijn. Er zijn soms van die kleine momenten waarop je volledig in het heden bent, compleet zonder zorgen of irritaties. Waarop je geniet van enkel hetgeen dat je 'nu' ervaart. Deze momenten zijn meestal vluchtig, ik probeer het gevoel dat ik dan heb altijd te onthouden. Gelukkig maak ik tijdens het reizen veel van dit soort momenten mee.

Inmiddels zit ik weer een stadje verderop, Vang Vieng. Vooral bekend vanwege 'Tubing', letterlijk met een opblaasband de rivier afdrijven en je klem zuipen in de barretjes waar je kunt aanmeren met je band, om er vervolgens stomme spelletjes te doen. Tja, je moet het een keertje meegemaakt hebben toch? Verder schijnt het landschap erg mooi te zijn en lag het plaatsje op mijn route naar de Hoofdstad. Ik ga het weer meemaken ;)

Toedeloe!