Van chaos naar rust

Inmiddels alweer meer dan een week in het verre Oosten, waar te beginnen!?

Ik werd de eerste ochtend al gelijk wakker met een lichte kater, daar ging mijn goede voornemen... Om 8 uur toch maar even m'n bed uit om het gratis ontbijt mee te pakken, (ik blijf ten slotte een Nederlander) daarna maar weer terug naar bed gegaan. Totdat ik er om half 1 letterlijk uit gezogen werd door een meneer met een kruimeldief. In de gezamenlijk ruimte trof ik meerdere slachtoffers aan met de overblijfselen van een veel te gezellige avond/nacht. Het was al snel een gezellig groepje en volgens mij heb ik de hele middag daar een beetje zitten praten en chillen. Tja, als je een jaar de tijd hebt, ga je niet lopen haasten. Toen de avond naderde, werden we met z'n alle wat actiever.

Die avond zou het 'Loi Krathong' festival plaatsvinden, als je hier op zou Googlen zul je denken: Wow vet! Ja, dat dachten wij ook. Al denk ik dat dit een van de grootste teleurstellingen in mijn leven is geweest haha. Wat houdt het festival in? Je maakt een soort drijvend bloemstuk genaamd 'Krathong' met een kaarsje en wierook erin, je steekt het kaarsje en de wierook aan, laat deze te water en doet een wens. Naja goed, vooruit. Wij ook een bloemstuk in elkaar geflanst en rond 19.00 uur de TukTuk naar de rivier gepakt. Eerst werden we opgelicht door de TukTuk chauffeur, vervolgens was er helemaal niemand te bekennen, het waaide heel hard waardoor het kaarsje steeds uit ging en toen ze eindelijk in het water lagen, kwam er een boot die ervoor zorgden dat alle Krathongs omsloegen. Tja, dan maar lekker wat gaan eten.

Die avond zouden we ons gedragen omdat ik mij met nog 3 andere had ingeschreven voor de Co van Kessel fietstocht. Een (de naam verraad het al) van origine Nederlands bedrijfje, dat ooit bedacht had dat fietsen door Bangkok een heel goed idee was. Met 16 man op knal gele fietsen door de smalle steegjes en nog smallere lokale marktjes van Chinatown rijden, toeristische kon het niet. Wel echt een aanrader overigens! Via Chinatown reden we naar het oude treinstation om de trein naar de buitenwijken van Bangkok te pakken. Hier kon je iets rustiger en makkelijker fietsen en reed je door plantages en boerderijtjes heen langs het water. Tijdens kleine stops mochten we kennis maken met typisch Oosterse delicatesses. Zo ook, 'the thousand year old egg', een groen-zwart ei dat 3 maanden in een soort bad van houtskool en kalk heeft liggen fermenteren. Jummy! Niemand wilde het proeven en dus heb ik mij maar opgeofferd, lekker was anders maar de rotte ei lucht was een stuk erger. Na een lange dag van veel fietsen, een treinrit en een boottocht kwamen we uitgeput in het hostel terug. Een biertje hadden we zeker wel verdient! De avond ging alweer snel de verkeerde kant op. Eerst een lekkere 1,50 euro Pad Thai op straat met een biertje, die prijzen zijn fantastisch! Daarna cocktails op een terrasje, toch ook maar even lachgas op Khao san Road want #yolo. Vervolgens in een TukTuk race verzeild geraakt op weg naar een PingPong show in Chinatown. Zo'n 30 minuten later stonden we weer buiten trouwens, wat een onsmakelijke en denigrerende vertoning. Toen maar weer terug naar Khao San om nog een Vodka-Redbull bucket te scoren, voordat we er om 3 uur uitgeveegd werden door de politie. Wat een avond, haha.

Om even bij te komen had ik samen met een van de twee meiden in de groep een 'traditionele' Thaise massage geboekt van twee uur bij een mooi Wellness oord. Denk dat dit de tweede grootste teleurstelling in mijn leven is geweest... We hadden beiden geen enkel idee wat we moesten verwachten; “Als we maar niet in slaap vallen” zeiden we tegen elkaar. Eenmaal binnen kregen we een heel raar pakje aan (wat ik weer achterstevoren aantrok natuurlijk) en moesten we gaan liggen. We zijn die twee uur helemaal dubbelgevouwen, uit elkaar getrokken, beurs geknepen en half ontwricht. Wat een ellende, echt alles behalve ontspannend. Kreunend en steunend verlieten we het gebouw, beiden tot de conclusie gekomen dat gelijk de volle twee uur doen niet een heel best idee was. Ach ja, weer wat geleerd.

De volgende dag ben ik met de twee meiden (Ingrid en Elise) met de trein naar ´Kanchanaburi´ gegaan, even een beetje rust na alles chaos. De dag begon alweer lekker, want ik kwam er een uur voor vertrek achter dat iemand anders mijn enige schoenen had meegenomen. We hebben beiden dezelfde schoenen, alleen waren die van haar een maatje kleiner. Dan maar op slippers... Wel even een briefje met mijn nummer achter gelaten in haar schoenen. In Kanchanaburi hebben we de Erawan watervallen beklommen, super mooie blauw-groene watervallen met 7 verdiepingen met allemaal verschillende natuurlijke zwembaden. Helaas werd het zwemmen al snel verstoord door de velen vissen die aan je begonnen te happen zodra je ook maar 1 teen in het water stak.

De volgende dag hebben we een aantal tempels bezocht met een soort scooter-tuktuk, een scooter met een zelf gefabriceerd metalen zijspan met een bankje en dakje erop. Het blijft mooi om te zien wat ze hier allemaal bouwen rondom een scooter: taxi's, eetkraampjes, vrachtvoertuigen en noem maar op. Hele families zitten er ook op trouwens, 3 of 4 personen op een scooter past hier prima. Het gemak en de eenvoud waarmee alles hier gaat vind ik bijzonder. Alles lekker houtje touwtje en de regels lappen we allemaal gewoon aan onze laars haha. Ik hou daar wel van. Wat overigens niet houtje touwtje is zijn de tempels, je kunt wel zien waar het vakwerk en het geld naar toe gaat. Mooi vind ik het zelf niet, maar wel leuk om te zien. Alles mega kitsch met 10.000 kleuren en glitters, het zijn bijna een soort Efteling attracties.

Nog iets dat ik heel bijzonder vind, is de liefde voor de koning. Dat zie je echt overal terug. Ik denk dat de Koning van Thailand de meest afgebeelde persoon ter wereld is. Overal waar je kijkt zie je portretten van hem hangen. @studiopiraat: Kom ik aan met mijn postzegel-koffielepel van Willempie :p

Vandaag hebben we de bus naar Ayutthaya gepakt om de oude ruïnes te bekijken. Er ging weer van alles mis waardoor er weinig tijd over bleef, omdat we ´s avonds met de nachttrein naar Chiang Mai gingen. Dat de dingen vaak niet gaan zoals gepland is ook iets waar je snel achter komt. Bussen/treinen komen te laten, dingen raken kwijt/gaan stuk of je hebt te hoge verwachtingen van iets. Op de momenten zelf heel irritant, maar uiteindelijk maken juist die dingen het verhaal memorabel.

Nou, ik ga maar eens proberen te slapen in deze wiebelende rommelige nachttrein.

Toedeloe!